Jaren geleden nam ik onwennig mijn eerste steen in ontvangst.
Terwijl ik de steen koesterde in mijn handen, voelde ik diep van binnen dat ik hiermee iets zichtbaar kon maken wat nog onzichtbaar was.
De steen nodigde als het ware uit om een verhaal te vertellen.

Vanaf beeldhouwles één voelde ik me verwant aan de traagheid en weerbarstigheid die horen bij het proces van beeldhouwen. Ik leerde om ruimte te geven aan dat wat zich aandiende tijdens het beeldhouwen en kon zo emoties letterlijk en figuurlijk verwerken en een plek geven.

Ook nu werk ik vanuit dat wat mij raakt of verwondert: een emotie, gebrokenheid, schoonheid. Het is vaak een gevoel, verbonden met een beeld in mijn voorstellingsvermogen waar ik een glimp van zie en wat ik nog niet volledig kan vatten. Al beeldhouwend of schilderend ontdek ik het verhaal wat verteld mag worden.

Weet je van harte welkom op Bagijnenstraat 78-80, waar Herma, Anne en ik onze tuinen hebben omgevormd tot een stukje Atelierroute.