Teodora werd geboren in een kunstzinnig nest in voormalig Joegoslavië. Haar moeder is musicus en haar vader Drago is een kunstenaar, bekend in Nederland met zijn scraperboard techniek. Toen de oorlog uitbrak in voormalig Joegoslavië is Teodora met haar ouders naar Nederland gevlucht. Al gauw pakten ze de draad weer op en konden ze zich verder ontwikkelen in Nederland.

Met een kunstzinnige familie had Teodora al een flinke voorsprong, toch heeft de weg terug naar de kunst wel even geduurd. Ook al was ze altijd bezig met het creëren van dingen uitte dit zich slechts in grafisch vormgeven. Na 10 jaar ervaring als grafisch vormgeeftster was het tijd om iets anders te gaan doen. Deze geweldige kans deed zich voor tijdens de lockdown van 2020 toen ze zeeën van tijd overhad.
Ze werd geinspireerd door een vaasje dat al jaren in haar ouderlijk huis stond. Terwijl ze haar koffie opdronk viel het vaasje haar op door een verse bloem die net geplukt was. Ze nam het mee, samen met de steen en begon te schetsen. Toen de schets af was wou ze dit ook wel in kleur gaan maken, zonder nog te weten hoe dit eigenlijk moest. Haar kunstzinnige ziel riep om weer te doen wat in haar verborgen lag. Haar vader legde haar uit hoe je de basis moest opzetten en als autodidact is ze gaan schilderen. Zo zegt Teodora: “ik was zelf verbaast dat ik dit kon!”

Wat Teodora van haar kunstzinnige nest heeft meegekregen is dat het onbekende je verder brengt, veel verder dan je ooit kon bedenken of dromen, dit wil ze ook graag aan haar publiek meegeven. Met die mindset heeft ze voorgoed haar leven weten te veranderen. Zo gebeurden er allerlei dingen die met elkaar samenvielen. Zo zegt ze vaak “toeval bestaat niet!”. De bijzondere ontmoeting met haar geliefde, die ze in Italië ontmoette, zorgde ervoor dat ze haar vorige baan als grafisch vormgeeftster opzegde. Na de start van een nieuw leven met haar geliefde wou ze een stap verder zetten om echt van haar kunst te gaan leven. Zoals ze zei: “het is tijd om mijn kunst met de wereld te delen”.